Nog even landen.. (2)

Ondertussen ben ik een nacht verder en pak ik m’n blog weer op. Ik merkte dat ik gister zo vol zat dat het eigenlijk te veel was om een verhaal te kunnen typen. Heerlijk om dan gewoon even te kunnen bellen met Nederland, via Wi-fi. Want even kwam dat eerste landingsmoment. De vrijwilligers waren aan het werk, en degenen die vrij waren zijn een dagje uit geweest. Dan zit je daar alleen en besef je dat je ver van huis bent en een half jaar lang niet terug kunt. Heerlijk om dan even de tranen lekker te kunnen laten gaan en vervolgens kunt bedenken dat ik mn best ga doen om mezelf zo snel mogelijk lekker thuis te voelen hier. (Op een eigen kamer moet ik overigens nog een weekje wachten, aangezien de kamers nu nog bezet zijn door 4 vrijwilligers die volgende week naar huis hopen te gaan).

Goed, weer verder bij waar ik gebleven was.. Ons eerste avondeten hier was Mielepap. Een soort pap van rijst gemaakt, het heeft veel weg van een soort bloem, water en maïzena en als het afkoelt wordt het ook echt een soort klomp. Het deed me een beetje denken aan de Roemeense polentabollen, maar dan van rijst. Bij de Mielepap hoorde een soort saus met vis, tonijn. De visjes zag je echt nog een soort van liggen. Het zou denk ik best heel lekker geweest zijn, mits je van tonijn houdt! Zelf houd ik daar niet van, maar ik heb het in ieder geval geproefd. Daarnaast hadden we nog een bak rijst, met wat zelfgemaakte pindasaus en sla met tomaat en komkommer. Dat was een prima maaltijd! Het eten wordt door twee Afrikaanse werkers gekookt. Zij zijn hier verantwoordelijk voor het eten en de was van alle kinderen en koken voor iedereen. De kinderen eten met hun eigen Afrikaanse aunties beneden in hun eigen unit. En als vrijwilligers eten we met elkaar ‘upstairs’, dat is op onze eigen bovenverdieping. We krijgen het eten dan in een bak mee en hoeven heerlijk niet te koken na een lange dag. We eten dus in principe alleen samen met de kinderen als hun eigen aunties vrij zijn.

Na het eten hebben Marjolein en ik lekker even gedoucht en kregen we van een andere vrijwilliger een rondleiding door het huis. Om 20:00 liggen alle kinderen hier op bed, dus is het heerlijk rustig. Wat een heerlijk terrein hier! Even een klein beetje een uitleg voor jullie beeldvorming:
Beneden heb je de visitorroom, hier wordt bezoek ontvangen en homeschooling gegeven, daar zit het kantoor van Erwin (the big boss), het lokaal voor playtime, de keuken en het washok en het kantoor van jeugdzorgwerker Liesl. Verder heb je dan een open binnenspeelplaats met daaromheen een dichte galerij met de units van de kinderen. Je hebt 5 verschillende units: small boys, big boys, small girls, big girls en nog de babyroom (kinderen van 1 t/m 5jaar). Boven heb je de vrijwilligersverdieping met een grote gemeenschappelijke ruimte, een keukenblokje, twee doucheruimtes met toiletten en 9 slaapkamers.
Buiten heb je naast de poort nog een grote speelplaats en bij de elke unit zit nog een afgebakend tuintje. Dan heb je nog een grote groentetuin, een gebouw waar huiswerkbegeleiding gegeven kan worden en een gebouw waar alle kinderen in kunnen zitten voor gemeenschappelijke activiteiten. Heerlijk groots opgezet en genoeg plek waar de kinderen hun energie kwijt kunnen in ieder geval!