Zwart - Wit en andere contrasten
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
13 Maart 2016 | Zuid-Afrika, South Africa
In de afgelopen week heb ik alle activiteiten een keer gezien of zelf al gehouden. Heerlijk om nu een beeld te hebben van wat me te wachten staat de komende tijd hier. Natuurlijk is ieder moment anders en daarbij wisselen ook de kinderen regelmatig, omdat Goeie Hoop een crisisopvang is. Toch heb ik de opzet van het werk hier redelijk helder.
Vanaf maandag heb ik meegereden met de schoolroutes. De kinderen gaan naar verschillende scholen in de omliggende dorpen en worden allemaal door ons naar school gebracht. Op zondagavond heb ik zelf al even geoefend om te rijden in een ‘linkse’ auto, best even wennen hoor! Dan merk ik wel dat mijn linkse motoriek wat minder is met schakelen ;-) En na een week rijden zet ik nog wel eens per ongeluk de ruitenwisser aan in plaats van de richtingaanwijzer, als ik snel moet reageren. De eerste dag heb ik meegereden, alle opvallende punten in de gaten gehouden als ezelsbruggetjes en de tweede dag mocht ik zelf rijden met een ervaringsdeskundige naast me :- ) Op de derde dag reed ik al zelfstandig, dat was best een uitdaging en voelde ook best een beetje vreemd. Een land dat je amper kent, een hele vreemde omgeving, vreemde auto, andere verkeersregels en redelijk onbekende kinderen.. en toch rijd je rond alsof alles gewoon is. Met ook de gedachte in je achterhoofd dat het gewoon zal worden, omdat ik hier zo’n lange tijd blijf. Wat trouwens heel handig is, is muziek in de auto.. Ik weet niet of het ook per se heel pedagogisch is, maar het werkt :- ) Er is namelijk een auto waar een radio in zit en alle kinderen zijn hier heel enthousiast voor muziek en zingen ook heerlijk mee in de auto, hoe vroeg of laat het ook is. Gedragen de kinderen zich niet? Dan heb je altijd een consequentie dat de radio uit kan.. en dan willen ze wel luisteren. Ach ja, voor zolang het duurt natuurlijk want kinderen blijven kinderen en grenzen zijn er om te testen, zo lijkt het soms.
In de ‘muziekkar’ had ik deze week trouwens ook mijn eerste kippenvelmomentje deze week. Het was maandagochtend 7:15 en met de bergen om ons heen reden we door de krottenwijken heen (interessant en heel aangrijpend wat je daar ziet!) en dan hoor je op de bank achter je een heel kwetsbare zachte jonge vrouwenstem meezingen “From the hearts of the weak / to the shouts of the strong / from the lips of all people / Your song we raise, Lord”. Kippenvel… dat in zo’n omgeving, met zo’n rugzak en een onzekere toekomst.
De ervaring dat alles ellende lijkt en een toekomst onmogelijk geeft best een heel machteloos gevoel. Dat heb ik vaker gehad deze week. Maar daar bovenop juist de verwondering en bewondering om te zien hoe mensen hier hun hoofd boven water houden. Hoe ze door gaan met hun leven, hoe ze ontzettend knokken.. Maar vooral ook hoe mensen delen van het hele weinige dat ze hebben.
Op maandag en dinsdag ben ik mee geweest naar de bijbelclubs in de dorpen rondom Gordon’s Bay. Daar zijn familieleden van oud-Goeie-Hoop-kinderen die hun huis of achterplaatsje beschikbaar stellen voor alle kinderen uit de buurt om met elkaar bijbelclub te hebben. Heel bijzonder hoe gastvrij de mensen dan zijn. In Nederland zou de schaamte te hoog zijn verwacht ik, maar hier zijn ze blij om ons te ontvangen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik mezelf juist eerde schaamde door daar te zijn, door blank te zijn. Want, hoe dan ook, de mensen in de townships (de dorpjes met krottenwijken) stellen zich nederig op richting blanken. Het is echt bizar (een ander woord heb ik er niet voor) om te merken hoe je dan als blanke, ongevraagd, een soort verheven wordt terwijl je nog niks weet daar. En dan kijk je rond op de plaats waar ook straatkatten en honden hun behoefte doen, daar waar nu 40 kinderen en tieners verwachtingsvol naar je opkijken… Kinderen in te kleine t-shirts, kinderen met vieze gezichten, vooral kinderen op blote voeten.. En vervolgens zie ik mezelf staan, met een horloge om. Gek, daar denk je niet over na als je weggaat bij Goeie Hoop. Maar daar valt het me opeens op, een glimmende horloge.. en ik schaam me bijna. Ik merk dat ik het nu nog lastig vind om daar een juiste houding in te vinden.
Nu ik het over contrast heb, schiet me ineens nog iets te binnen. Als je de schoolkinderen in de ochtend ziet voor ze naar school gaan, dan zien ze er in hun uniform nog chiquer uit dan de kinderen in Nederland. De jongens dragen een pantalon en een wit overhemd (en dat staat echt mooi bij donkere koppies!) met zwarte leren schoenen. Sommigen hebben zelfs nog een groene spencer aan. De meiden dragen nette jurkjes met soms ook een blouse eronder. Én elk kind heeft een soort Eastpak rugzak, die hebben allemaal dezelfde maat. Dus soms zie je kinderen met een rugzak lopen en soms een rugzak met kinderen :- ) Maar ’s middags lopen dezelfde kinderen op blote voeten en in tweedehandse kleren.
Een ander contrast is het idee van vakantie hebben en werken. Die verwarring merkte ik toen we onderweg waren naar de bijbelclub in Grabouw, maar ook tijdens het rijden van de schoolroutes. De omgeving is schitterend. En soms, als ik in mijn achteruitkijkspiegel kijk, dan heb ik het idee dat ik een vakantiefoto bekijk van iemand anders, totdat ik besef dat ik zelf in dat schitterende plaatje rijd. Ik bén er gewoon en dat is soms nog steeds te mooi om waar te zijn. Ik heb mezelf voorgenomen om niet te wennen aan de schitterende omgeving, maar mezelf steeds weer te verwonderen en te blijven genieten. Maar ook om niet te wennen aan de krottenwijken waar we doorheen rijden.
Een volgend contrast is het leven en de drukte upstairs. Van 10 vrijwilligers naar 6 vrijwilligers, dat scheelt een hele hoop in decibellen, maar ook in de kost. Afgelopen woensdag zijn er 4 vrijwilligers teruggegaan naar Nederland, hun 6 maanden zat erop. Het was een gezellige drukte waar we in terecht kwamen vorige week, ondanks dat je weet dat je elkaar na een week niet meer ziet, ga je toch aan elkaar wennen. En het voelde ook echt kaal toen we ze op het vliegveld gedropt hadden. Anderzijds fijn om vervolgens met het ‘nieuwe en stabiele’ team door te gaan en aan elkaar te gaan wennen. Het klikt leuk en is erg gezellig met elkaar. De samenwerking verloopt tot nu toe goed en het is leuk om te zien hoe we elkaar in de zwakke punten, maar ook in de interesses kunnen opvullen!
Elke week heb je met 2 andere vrijwilligers een vrije dag. Vrijdag was mijn vrije dag, samen met Marjolein en nog een vrijwilliger. Op deze dagen worden meestal uitjes gepland binnen de afstand van 2 uur rijden om Gordon’s Bay heen. Op die manier kun je tussen je werkzaamheden door een beetje de toerist uithangen, even bijtanken, doen aan teambuilding, schoonmaken of extra voorbereidingstijd voor je activiteiten. Vrijdagmiddag zijn we naar de greenmarket geweest in Kaapstad en aansluitend naar Waterfront. De greenmarket is een typische markt met Afrikaanse souvenirs (wel bijzonder trouwens dat er souvenirs lagen die wij vanuit Kenia thuis hebben.. internationale souvenirs blijkbaar ;-) ). Op die markt is wel van alles te zien! Gerecyclede spullen tot radio’s, kettingen, speelgoed. Heel veel dingen gemaakt van kleine kraaltjes; sieraden, maar ook ‘beelden’. Daarnaast batikstoffen, schilderijen, houten schalen, struisvogeleieren en vanalles! Het leukste van de markt was het afdingen, iets wat ik in Nederland zo vervelend vind, maar hier gaan ze er vanuit dat je dat doet dus voel ik me een stuk minder bezwaard. Ik voelde me trouwens wel een typische krenterige Nederlander.. met schik :- ) Van typisch Afrikaans (inclusief dans en gezang naast ons tafeltje tijdens de lunch) naar heel westers.. Waterfront is de haven van Kaapstad, het is dat de tafelberg op de achtergrond van de foto te zien is, anders zou je denken dat het gewoon Scheveningen is! Wel een hele mooie haven, met een grote boulevard waar we wat gegeten hebben. Het meest spannende moment van de dag brak aan toen we ’s avonds terug op Goeie Hoop ontdekten dat er ingebroken was in onze auto in de parkeergarage. De buit was een usb-kabeltje, een reep chocola en een zak chips. Dat maakt dat we er eigenlijk meer schik dan rouw om hebben ;- ) Én het prikkelt om in het vervolg zeker nooit iets waardevols achter te laten in de auto!
Dit was het weer even voor nu. Het is trouwens heel leuk om al jullie reacties binnen te krijgen en te lezen.. dat maakt Nederland een stukje dichterbij!
Sterkte jullie in de kou en de sneeuwbuien af en toe! Hier schijnt de zon elke dag wel, met af en toe een bui of bewolking. Dan kan de wind wel ineens flink opsteken en hebben we ook wel een vestje nodig. Het wordt nu trouwens ook al wel vroeger donker hier, zo rond 19:15. Maarrrr, ik geniet van de nazomer hier!
Lieve groetjes Hanneke
-
14 Maart 2016 - 19:23
Jennie Van De Werken:
Ha Hanneke,
Blij te lezen dat het goed gaat met je.
Leuk om je verhaal te lezen, je schrijft heel boeiend. Druk aan het werk en druk met allerlei indrukken te verwerken, en toch tijd om een brief te schrijven. Fijn kunnen we meeleven.
fijn dat je daar in de zon en de warmte aan ons denkt, hier nu wel zon, maar heel fris.
ik zie uit naar de volgende belevenissen.
we wensen je een rijk gezegende tijd, we bidden voor je.
Hartelijke groeten, Jennie van de Werken. -
20 Maart 2016 - 12:39
Fam Oomen:
Wat leuk en bijzonder dat we als het ware over je schouder mee mogen kijken naar hoe het daar is en wat je daar allemaal doet. Wat een leuk uitgebreid reisverslag weer...
En wat een prachtige omgeving!
Maar ook confronterend met alles wat je ziet en tegenkomt.
Je kamertje ziet er op een of andere manier heel vertrouwd uit...grappig.
Nooit gedacht dat je zo goed zou zijn in afdingen haha
Heerlijk he...die markten met al die zelfgemaakte spullen.
Geniet van deze bijzondere tijd! We kijken uit naar je volgende reisverslag.
Blijf dichtbij Hem en laat je iedere dag vervullen met Zijn geest zodat je iets door mag geven van
Zijn liefde.
Een dikke knuffel van ons vijfjes
-
22 Maart 2016 - 11:47
Anja:
Hoi Hanneke,
Heel bijzonder om te lezen wat je allemaal meemaakt! Ik snap je opgelatenheid over je glimmende horloge en dat je als blanke op een soort voetstuk gezet wordt. Tjonge...voor ons zijn zoveel dingen gewoon.
Heel veel sterkte en liefde toegewenst, de kracht en de liefde...de handen en de ogen van onze Heere Jezus toegewenst en toegebeden.
groetjes van ons, Anja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley