Een onvergetelijke vakantie en een moeilijk beslui

Op het moment dat ik aan deze blog begin, is onze vakantie alweer 2 weken geleden. Samen met Marjolein en Marissa – de meiden met wie ik (ongeveer) tegelijk begonnen ben – vertrokken we op donderdagochtend om 8 uur naar Summerset West om onze huurauto op te halen. En vanaf het moment dat we de sleutel in handen hadden, voelde het alsof het grote avontuur ging beginnen : -)

Zoals als eerder gezegd, hebben we de gardenroute gereden. Dat is een route van 900 km, langs de kust van de Westkaap naar de Oostkaap. Hieronder een beetje een indruk van de mooie plekken die we gezien hebben. Maar eigenlijk wil ik de tekst meer als ondersteuning van de foto’s laten fungeren. Sommige schitterende dingen zijn niet uit te leggen in woorden. Een foto komt dan iets dichterbij, al had je er eigenlijk zelf bij moeten zijn!

Op donderdag vertrokken we om half 10 met een volgeladen en versierde auto richting Franschoek en vervolgens over de Route 62 naar Oudtshoorn. Die route, eerst door de bergen en daarna over de highway, was in één woord: adembenemend. Het was dan ook echt geen straf om die dag 7 uur in de auto te zitten.

In Oudtshoorn zijn we naar een soort ‘wilde dierentuin’ geweest. Het was geen dierentuin zoals in Nederland, maar meer een soort opvang om de dieren vervolgens weer in het wild terug te plaatsen. Bijzonder was dat je daar op de foto kon met een cheetah. Dit dier is gewend aan veel mensen en daarom tam geworden, niet tam gemaakt.. Onder goede beveiliging konden we naast het dier staan en op de foto gaan. Maf trouwens, de vacht van de grote kat (want het is toch ook echt een kat, zoals ie spint) ziet er zacht en glanzend uit, maar voelt stug en stoffig.
’s Middags zijn we naar de Cango grotten geweest. Meneer Jakobus van Zijl (heerlijke Nederlandse naam hè? Grappig om te horen hoe de gids het op z’n engels uitsprak) heeft de ingang van die grot eens gevonden in de berg. In Roemenië ben ik eerder in soortgelijke grotten geweest, alleen was dat onder de grond. Brr, wat was het daar koud. Daarom gingen we goed voorbereid met dikke vesten en een warme sjaal naar binnen. Wat bleek? Deze grot zat dus in de berg.. helemaal bovengronds en dat betekent: aangenaam warm binnen. Pff, dat heb ik geweten : -) Ik moet zeggen dat ik die grot heel indrukwekkend vond. Zonder dat er mensenhanden aan te pas komen, vormen hele kunstwerken zich. Op de foto’s zie je misschien ook wel het pijporgel en de bloemkool die wij zagen..!
Aan het eind van de middag hebben we nog iets heel speciaals gedaan. De eigenaar van ons backpacershotel kende een man die twee ‘girafwezen’ verzorgd, uit het wildreservaat op zijn land. Deze jonge giraffen worden dagelijks nog gevoed met flessen melk, als aanvulling op het hooi wat ze eten. Voor ons was er de mogelijkheid om de dieren te voeren en zo heel dichtbij te komen. Wat een komische dieren zijn het ook eigenlijk die giraffen. Ongegeneerd kauwen ze hun eten en heel handig gooien ze de fles in de lucht om ook het ‘onderste beetje uit de kan’ te kunnen krijgen. Het deed me een beetje denken aan de veulentjes van thuis.. zo ongeveer rond dezelfde tijd van het jaar (nouja, iets eerder). Alleen heeft hier een jonge giraf het formaat van een volwassen trekpaard, met een laaaange nek!

We vervolgden onze route naar Wilderness, aan de andere kant van het zwartgebergte (als ik het goed heb) en we reden weer door een schitterende pas, inclusief een zonsondergang in de achteruitkijkspiegel. Voordat we bij ons volgende bed & breakfast waren, was het inmiddels bijna donker. En wáár we terechtkwamen.. wat een belevenis opzich zeg! Nu dacht ik dat ik in Nederland achteraf woon, maar het woord ‘achteraf’ heeft na de vakantie een nieuwe betekenis gekregen voor me. Toen we het dorp uit waren reden we eerst een soort bergpas op, smal, zonder lantaarns en met kuilen in de weg en zonder reling. Dat was al een avontuur opzich, omdat we niet wisten waar we uit zouden komen. Net toen we dachten dat we er nooit zouden komen, stond er een bordje: Wild farm, 500m links. En de weg die toen begon.. dat was een echte 4x4 route, pff, onze weilanden zijn er niks bij! Met onze kleine Hyundai i10 zijn we toch bovenaan gekomen, maar het is maar goed dat we niet wisten wat ons te wachten stond van tevoren, haha. Blij dat we er eindelijk waren, kwamen we erachter dan ons leuke houten huisje érg koud was en er geen verwarming o.i.d. was. Het warme water van de douche werkte niet en ook de lamp kon niet aan in de badkamer. Laten we zeggen: lekker primitief en misschien wel een beetje Afrikaans dus! We zijn toen maar wat gaan eten in het dorp en hebben daar zolang mogelijk bij de heaters gezeten, zodat we lekker warm ons bed in konden. Toen we eenmaal in bed lagen bleek er een houseparty te zijn die avond, hmm… een onvergetelijk verblijf dus, haha. Maar de positieve dingen: de volgende ochtend zagen we ons uitzicht bij zonsopgang; schitterend!! Hoe we uitkeken over de oceaan, met bananenbomen overal. Dat hadden we die avond in het donker nog niet gezien ;- ) En daarnaast.. alle verblijven voor de rest van de vakantie konden alleen maar meevallen.

In Wilderness zijn we actief bezig geweest per kano. Tussen de bergen door voeren we Wilderness National Park binnen. Daar konden we een pad van 4 km volgen over houten vlonders, tussen het groen en de bomen.. richting een waterval. Het fijne was, dat het lekker rustig was op het water en overal eigenlijk, omdat onze vakantie totaal buiten het vakantieseizoen viel.
De avond hebben we nog fijn gevuld in een warme pizzaria, met phase 10 en beverbende. Heerlijk om op vakantie weer tijd te vinden voor spelletjes met elkaar : -)

Verder zijn we nog in Plettenbergbay geweest. Een mooie kust hebben ze daar, vooral als je het vergelijkt met Nederland. Naast zee en kaal zand, had je hier ook rotsen en bergen op de achtergrond. Eigenlijk zijn we wel een beetje verwend met andere kustplaatsen die we gezien hebben, maar als je dan bedenkt hoe vlak alles in Nederland is, ga je ineens weer zien hoe het mooi het eigenlijk ook wel is!

Onze route vervolgde zich naar Tsitsikamma. Dat is ook een national Park en het begin van het park had wel wat weg van Capepoint. Het is een stuk natuur langs de kust de stormsrivier loopt er doorheen. De golven zijn er hoog en het was machtig mooi om te zien hoe de golven op de rots kapot klapten en het water zo tot wel 8 – 10 meter hoog opspatte. Wauw, wat een kracht zit er in het water dan! In het park hebben we een wandeling gemaakt naar de brug over de stormsrivier. Dit is een laaaange brug over het water en het leuke is, dat als je er iemand op ziet lopen, diegene langzamerhand een klein poppetje wordt voor hij aan de overkant is. Op de foto’s zie je dan ook een grote brug, met mooie bergen en een heel klein mensje in het midden : -)
In Tsitsikamma hebben we ook een canopytour gedaan. Eigenlijk net zoiets als de kabelbaan op ’t eiland in Nederhemert-Zuid, maar dan in het groot! Goed gezekerd en beveiligd gingen we hoog de boom in en op 20 meter hoogte stonden we op een plateau. Dan ging je aan de kabel hangen en zwiepte je als een aapje naar de volgende boom. Heerlijk om zo als een aapje rond te zwiepen en al het groen onder jezelf te zien. De klim erna terug omhoog was van tevoren niet aangekondigd en schrijven ze niet op de reclamefoldertjes, haha. Pff, dat was een goede training voor de kuiten.

In Tsitsikamma hebben we ook nog een wandeling gemaakt door het plaatbos. Dit zag er een beetje uit als de Rampert, maar dan in het groot en iets dichter.. De bomen waren eigenlijk ook gewoon Nederlands soort van. Heel apart om dan om je heen te kijken en te bedenken dat je in Zuid-Afrika loopt, terwijl de omgeving op dat moment zo vertrouwd is en ruikt. Zodra we het bos uitkwamen zagen we wel weer gelijk Afrikaanse kinderen spelen in de greppel. Maar toch was het straatbeeld op vakantie zo heel anders dan in Gordon’s Bay en omgeving. Aan de huizen, de mensen en de wegen zie je dat de Gardenroute heel toeristisch is. De dorpjes hebben ‘gewone’ huizen, er lopen niet zoveel mensen langs de straat, de wegen zijn schoon.. Het lijkt meer of je dan in België bent ofzo. Toen we op een gegeven moment weer een donkere vrouw op straat zagen lopen met spullen op haar hoofd zeiden we nog tegen elkaar: ‘Oja, we zijn nog in Afrika’. Het is heel apart om zo twee heel verschillende werelden te zien in één land. En terwijl ik dit aan het typen ben, merk ik dat ik er niet eens woorden aan kan geven.

Vanaf Tsitsikamma zijn we op woensdag vertrokken richting Addo. Daar zouden we twee dagen verblijven voor…. Safari! Ik kan je zeggen dat er dan best een heel vreemd gevoel door je maag gaat, dat je weet dat die safari over een paar uur niet meer iets is uit de boekjes, maar je eigen ervaring en herinneringen. De adrenaline stroomde door de auto toen we door het grote park reden. Het idee dat er op elk ogenblik een olifant of zebra om de hoek tevoorschijn kan komen.. Wat we in het begin vooral veel gezien hebben (aan het eind trouwens ook nog), zijn everzwijntjes. Eigenlijk zijn dat niet echt knappe knaapjes, maar des te grappiger zijn ze als ze rennen. Hun staartjes gaan dan als antennes recht de lucht in en de spillebeentjes eronder dribbelen voort. En toen kwam daar, na 3 heuvels en 5 bochten.. de eerste olifant! Op een afstandje en in z’n eentje tussen de bosjes. Maar dit was nog maar het begin. Later hebben we nog veel olifanten gezien, ook een kleintje, midden op de weg en om onze auto heen. Dan voel je je klein! De zebra’s vond ik ook heel indrukwekkend en schitterend! Wat een mooie paarden zijn het eigenlijk en ook net zo nieuwsgierig. Verder zagen we nog elanden (op onze handleiding heette het een eland, maar ze zagen er toch wel heel anders uit dan de elanden hoe we ze in Nederland kennen). Struisvogels liepen er ook, en buffels.
Even de Big Five balans op maken.. veel olifanten, buffels, maar geen neushoorn, leeuw en jachtluipaard. Nu hadden we het jachtluipaard al wel in Oudtshoorn gezien, in de wilde dierentuin dus ik rekende er niet meer echt op die ook nog echt in het wild te zien. De leeuw konden we in Addo ook niet vinden.

Toen we die avond bij ons verblijf hoorden dat we een eindje verderop van het park ook een Safari konden doen met een gids. We hebben een middag- en avonddrive geboekt en zijn de volgende dag naar Scotia gereden.. Dat was een private game reserve en wat een aanrader zeg! Meerdere keren heb ik daarna gezegd: als er perfecte avonden zouden bestaan, dan zou dit er eentje zijn. Wauw.. terwijl ik hierover typ word ik weer helemaal enthousiast. Eigenlijk weet ik ook niet hoe ik dit in woorden moet omschrijven.
Met een enthousiaste gids gingen we in een open jeep op zoek naar de wilde dieren. Al snel zagen we twee neushoorns, antilopes, zwijntjes, een krokodil, giraffen.. En hoe gaaf is het als je dan op 3 – 15 meter afstand van die dieren bent in een open jeep, met een schitterende namiddagzon. Het gaf zoveel adrenaline, kan ik je vertellen! Op een gegeven moment parkeerde de gids onze jeep op een open stukje naast wat bosjes. Hij vroeg ons om heel stil te zijn en ging zelf de jeep uit om achter het bosje te kijken.. Toen wenkte hij ons en gaf de instructie dat als hij ‘run’ zei, we heel snel terug naar de auto moesten rennen. En ik hoorde iets over een dangerous pig..? Wat bleek, toen ik om het hoekje keek, zag ik gewoon een groot nijlpaard in het water liggen.. op 8m afstand. Wooooow, hoe gaaf!
In onze pauze kregen we warme chocomel in een oude manege, heel stijlvol ingericht en met heerlijke kleine roosterkoeken. Dat is iets traditioneels van Zuid-Afrika. Het ziet eruit als kleine ciabattabroodjes, maar dan zoetig en boven het vuur gebakken. Ik vond het heerlijk in ieder geval.
Na de break gingen we op zoek naar de leeuwen.. toen we ze gevonden hadden, keken we ze vanaf 3 meter afstand in de ogen. Wat een supermooie dieren zijn dat. Ze stralen zoveel rust, maar ook kracht uit. Schitterend! Het raakte ook steeds donkerder terwijl we nog op zoek gingen naar de grote mannetjesleeuw. Oeh, dat was amazing.. om in het donker écht in t wild te speuren. Een geweldig schitterende zonsondergang met een knaloranje lucht, en dan met een groot zoeklicht op zoek naar sporen in het zand. Best een eng idee eigenlijk, dat je open en bloot in een jeep zit en er elk ogenblik een leeuw om de hoek tevoorschijn kan komen. Na een hele tijd zoeken vonden we de leeuw, hij was weer op zoek naar de andere twee leeuwen. Hij kon ze alleen niet vinden, omdat de wind de verkeerde kant op stond (vertelde de gids). Dus weet je wat hij deed? Hij begon te brullen om ze te roepen…. De jeep stond uit, de lampen uit en temidden van miljoenen sterren (inclusief een hele duidelijke melkweg) zaten we daar met open mond.. Adembenemend. Dat brullen voel je in heel je lichaam en het leek echt te echoën in de nacht. En, misschien klinkt het een beetje gek, maar het had wel een beetje weg van een bevallende koe, alleen dan intenser en krachtiger. Heel bijzonder en blijkbaar ook typisch voor een leeuw, brult hij eerst een paar keer hard en dooft het gebrul dan in 10 korte stoten langzaam uit.
Toen het helemaal donker geworden was, kregen we een diner aangeboden in een soort resort, met rieten daken. Overal fakkels en een open binnenplek waardoor je de sterren allemaal mooi kon zien en waar ze een kampvuur voor ons maakten. Terwijl we met een Zuid-Afrikaans roséetje bij het vuur zaten speelden ze gitaar en mondharmonica… dat was zo genieten. En al het eten dat we kregen was vers gemaakt boven kampvuurtjes, echt geweldig leuk. Toen we weer terugreden naar het begin van het reservaat zagen we nog 2 nijlpaarden lopen, antilopes en een ‘springhaas’, dat is een soort Afrikaanse kleine kangaroe met een lange flos aan z’n staart. Grappig beestje :- ) Het was echt een onvergetelijke avond!!

Maar het betekende ook al bijna het einde van onze vakantie. De volgende dag begonnen we namelijk weer aan onze terugreis over de R62. Dat was best een lange zit, naar onze tussenstop in de Rust (toepasselijke plaatsnaam voor de vakantie hè?!). Ons verblijf daar was ook heerlijk relaxed, supergastvrije mensen en heel interessante gesprekken over de Afrikaanse cultuur. Het was net of we in een museum verbleven. Er zitten wat foto’s bij van de aankleding van de (eet)kamer : -) Alles was zo gedetailleerd ingericht, heel leuk. Maar k ben heel blij dat ik daar niet hoef te stoffen, haha.
De laatste dag van onze vakantie reden we terug naar Kaapstad, waar we op het vliegveld nog wat gegeten hebben en waar Judith en Lisette (de twee vrijwilligers die 10 keihard voor ons gewerkt hebben) ons op kwamen halen. Toch ook wel weer heel leuk om hen weer te zien.

Het fijnste van de vakantie was eigenlijk om er gewoon even helemaal tussenuit te zijn. Dat we ons elke dag weer konden laten verrassen door mooie en leuke dingen, zonder dat we verplichtingen hadden. Dan voel je even echt het verschil met je verantwoordelijkheden op Goeie Hoop. Daar wordt soms dag en nacht een beroep op je gedaan, omdat je op je werkplek slaapt.

Zo kom ik ook bij het volgende punt.. een mededeling.
Ik heb besloten om niet te blijven tot begin september, maar om eerder terug naar huis te gaan. Tijdens de vakantie merkte ik dat ik écht kon genieten, maar ook dat ik Goeie Hoop niet per se heel erg miste. Ik zag er echter wel tegenop om weer aan het werk te moeten en vooral het idee dat ik pas bijna op de helft was van m’n verblijf. Mn hart ligt toch niet helemaal bij deze doelgroep. Ik merk dat ik meer een zorgtype ben, maar dat ik hier teveel muren voel. Dat maakt t werk moeilijk en omdat ik juist energie krijg van kunnen zorgen, mis ik hier de energie die ik terug kan krijgen om door te kunnen gaan. Om te voorkomen dat ik opbrand en de kinderen en het team niks meer aan me hebben, ga ik dus maar op tijd weg :- ) Begin juli kom ik terug en dat betekent dat ik nog wel een paar weken de tijd heb om alles gewoon rustig af te sluiten.

Vorige week is Judith naar huis gegaan en daarmee komt het afscheid ook wel echt dichterbij. Ik merk dat ik er zelf ook gewoon naar uit zie om weer terug naar Nederland te gaan. Toch heb ik hier ook zoveel mooie dingen geleerd en ervaren en had ik het nooit willen missen. Maar 4 maanden op deze plek is lang genoeg voor me.

De komende, en laatste weken zijn nog 1 schoolweek voor de kinderen en daarna hebben ze hun wintervakantie. Voor die 3 weken hebben we dus een programma gemaakt met leuke activiteiten. Het zal best druk worden met 4 vrijwilligers (en een nieuwe vrijwilliger die volgende week hoopt te komen), maar ook vast heel gezellig. We hopen maar op droog weer, dan kunnen de kinderen in ieder geval elke dag even uitrazen op de trampoline!

Nog 1 klein onderwerp dan, en dan ga ik echt stoppen..
Vandaag (16 juni) was het in Zuid-Afrika Youthday. De Social Workers van hier hadden een programma voor deze dag verzonnen met de kinderen van Goeie Hoop en kinderen uit een ander kinderhuis die ze kenden. Samen hebben we gedacht aan wat er gebeurde in 1976 duizenden studenten de straat op gingen om te protesteren tegen de invoering van het Afrikaans als voertaal op zwarte scholen. De betoging eindigde in een schietpartij die drie dagen aanhield, waarbij veel jongeren om het leven kwamen. Waaronder de 13-jarige Hector Pieterson,
De kinderen van hier en uit het andere kinderhuis hadden dansen ingestudeerd met trommelmuziek, typische afrikaanse dansen en liedjes om te zingen. Heel leuk om te zien hoe de kinderen genoten en om zo een stukje cultuur en geschiedenis van een land mee te mogen maken!!

De tekst hebben jullie alvast, maar de foto’s volgen snel.. die moeten nog even uitgezocht :- )

Lieve groetjes Hanneke

Ps. Zo ontzettend leuk om hier jullie kaartjes te krijgen, jullie reacties te lezen en ook appjes! Dankjulliewel!! Oja, als jullie nog post wilden sturen dan moet dat denk ik maar gewoon naar Delwijnen.. anders is het niet meer op tijd denk ik ;- )