Alles weer veilig en bijna vertrouwd
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
11 Juli 2016 | Zuid-Afrika, South Africa
Inmiddels ben ik alweer een paar dagen veilig terug op Nederlandse bodem.
Het kost even tijd om ook hier weer te wennen en m'n draai te vinden. En juist als voor mij de reis erop zit, begint het hier voor de meesten juist!
Op maandagochtend zijn we begonnen met het bakken van 200 pannenkoeken voor ons afscheidsfeestje met alle kinderen. Tussendoor nog wat laatste afscheidscadeautjes kopen én van de kinderen genieten. Hartverwarmend om te zien hoe de meiden van m'n unit nog een verrassing voor me maakten, wat eindigde in een heel glitterfestijn :-)
Die avond nog twee nieuwe vrijwilligers van het vliegveld gehaald. Best tricky om gewoon op weg te gaan met alleen twee voornamen, haha. We hadden geen idee wie we op zouden halen, maar gingen er vanuit dat we elkaar wel zouden herkennen. Toen alle mensen zo ongeveer 'binnen' waren, werden we (Marjolein en ik) toch een beetje zenuwachtig. We zouden ze toch niet door hebben laten lopen? Hadden wij nu ook maar zo'n knullig zakelijk bordje meegenomen, of een mooi Goeie Hoop spandoek. En tóch… het is echt zo. Toen ze met z’n tweeën aan kwamen lopen, keken we elkaar aan en we wisten het; die moeten we hebben. Christelijk Nederland is op een of andere manier toch herkenbaar : -)
Een maf idee is het wel om te bedenken dat zij nog helemaal aan het begin van het Goeie Hoop avontuur staan en het er voor ons alweer op zit. Maar ook leuk om nog wat dingen te kunnen delen voor wat motivatie en enthousiasme in hun start!
Dinsdagochtend.. pannenkoekenstress.. We zijn pas op de helft, omdat de eieren op waren op maandagavond en we niet meer dan 100 pannenkoeken konden bakken. Maar de andere vrijwilligers zorgen er wel voor dat we voor het eerst nog niet kunnen stressen. Ik moet namelijk op m’n kamer blijven. En dan.. ja hoor, klop klop! Twee meiden van m’n unit staan op mijn kamer. Aan de hand loodsen ze me naar hun unit en daar wacht me een heeeeerlijk ontbijtje met de liefste meiden van heel Goeie Hoop (grijns).
Na dat genietmoment zijn we verder gegaan met onze pannenkoekenbattle en om half 12 hadden we 120 dampende en 100 koude pannenkoeken klaar. Het was leuk om in ontspannen sfeer nog af te kunnen sluiten en vervolgens alle kinderen nog een dik drukkie te geven!
Om kwart over drie vertrokken we in de stromende regen richting Capetown airport international. Nog een laatste keer links rijden en alle favoriete nummers in de auto meezingen. Het afscheid was dubbel, mede ook omdat je nog een half team achterlaat. Maar gelukkig hoefde ik niet alleen en kon ik me samen met Marjolein rustig achterover laten zakken in het vliegtuig.
De reis verliep goed, het eerste deel richting Dubai redelijk wat turbulentie, maar daar had ik niet echt last van gelukkig. Op Dubai moest ik vervolgens 9 uur wachten voor m’n laatste vlucht. Na twee uur heb ik Marjolein uitgezwaaid richting Amsterdam en de 7 uren daarna heb ik wat geslapen en vooral veel foto’s uitgezocht! De tijd ging nog snel voorbij eigenlijk.. genoeg stof tot nadenken en nagenieten namelijk. De big girls hadden als verrassing namelijk ook nog een filmpje voor me gemaakt die ik op Dubai kon bekijken, superleuk!
En toen weer in Nederland.. biijjna weer bij familie, nog 1 schuifdeur te gaan én een koffer. Het wachten op de bagage lijkt dan nog wel uren te duren. Maar daar was ie, mn zwarte koffer in het plastic, met fleurige lintjes. En toen de schuifdeuren open gingen (wat ik al zo vaak vanaf de andere kant had gezien) waren daar pa en ma! Maar hoe gek.. alsof ik ze gisteren nog gezien had, al die maanden vielen weg! Toch was het ook even de confrontatie met de werkelijkheid dat deze Afrikaperiode ook wel definitief voorbij is, dat kwam ook wel even binnen.
De terugweg was genieten! Wel wennen om weer rechts op de weg te zitten, maar hoe heerlijk ontzettend groen is alles hier!!! Wauw, en zoveel blaadjes aan de bomen. En de bloementuinen, hortensia’s.. alle kleuren: genieten! En lange zomeravonden, ik was ook alweer vergeten hoe dat was. Ik kan je zeggen dat het dubbel genieten is als je ineens in die lange avonden terecht komt en er niet langzaam in groeit.
Een warm welkom heb ik hier ervaren, met slingers en de appeltaart zoals alleen mijn moeder die kan maken!
Ondertussen heb ik al heel wat mensen weer gezien en gesproken en het doet me goed om te ervaren dat ik weer welkom terug ben! Dankjewel allemaal daarvoor.
Nu breekt voor mij de tijd aan van fotoboeken maken, verhalen vertellen en m’n gewone leventje hier weer oppakken!
Dit was dan ook mijn laatste blog en ik wil jullie nogmaals bedanken voor al het meeleven!!
Lieve groet vanuit Nederland,
Hanneke
Het kost even tijd om ook hier weer te wennen en m'n draai te vinden. En juist als voor mij de reis erop zit, begint het hier voor de meesten juist!
Op maandagochtend zijn we begonnen met het bakken van 200 pannenkoeken voor ons afscheidsfeestje met alle kinderen. Tussendoor nog wat laatste afscheidscadeautjes kopen én van de kinderen genieten. Hartverwarmend om te zien hoe de meiden van m'n unit nog een verrassing voor me maakten, wat eindigde in een heel glitterfestijn :-)
Die avond nog twee nieuwe vrijwilligers van het vliegveld gehaald. Best tricky om gewoon op weg te gaan met alleen twee voornamen, haha. We hadden geen idee wie we op zouden halen, maar gingen er vanuit dat we elkaar wel zouden herkennen. Toen alle mensen zo ongeveer 'binnen' waren, werden we (Marjolein en ik) toch een beetje zenuwachtig. We zouden ze toch niet door hebben laten lopen? Hadden wij nu ook maar zo'n knullig zakelijk bordje meegenomen, of een mooi Goeie Hoop spandoek. En tóch… het is echt zo. Toen ze met z’n tweeën aan kwamen lopen, keken we elkaar aan en we wisten het; die moeten we hebben. Christelijk Nederland is op een of andere manier toch herkenbaar : -)
Een maf idee is het wel om te bedenken dat zij nog helemaal aan het begin van het Goeie Hoop avontuur staan en het er voor ons alweer op zit. Maar ook leuk om nog wat dingen te kunnen delen voor wat motivatie en enthousiasme in hun start!
Dinsdagochtend.. pannenkoekenstress.. We zijn pas op de helft, omdat de eieren op waren op maandagavond en we niet meer dan 100 pannenkoeken konden bakken. Maar de andere vrijwilligers zorgen er wel voor dat we voor het eerst nog niet kunnen stressen. Ik moet namelijk op m’n kamer blijven. En dan.. ja hoor, klop klop! Twee meiden van m’n unit staan op mijn kamer. Aan de hand loodsen ze me naar hun unit en daar wacht me een heeeeerlijk ontbijtje met de liefste meiden van heel Goeie Hoop (grijns).
Na dat genietmoment zijn we verder gegaan met onze pannenkoekenbattle en om half 12 hadden we 120 dampende en 100 koude pannenkoeken klaar. Het was leuk om in ontspannen sfeer nog af te kunnen sluiten en vervolgens alle kinderen nog een dik drukkie te geven!
Om kwart over drie vertrokken we in de stromende regen richting Capetown airport international. Nog een laatste keer links rijden en alle favoriete nummers in de auto meezingen. Het afscheid was dubbel, mede ook omdat je nog een half team achterlaat. Maar gelukkig hoefde ik niet alleen en kon ik me samen met Marjolein rustig achterover laten zakken in het vliegtuig.
De reis verliep goed, het eerste deel richting Dubai redelijk wat turbulentie, maar daar had ik niet echt last van gelukkig. Op Dubai moest ik vervolgens 9 uur wachten voor m’n laatste vlucht. Na twee uur heb ik Marjolein uitgezwaaid richting Amsterdam en de 7 uren daarna heb ik wat geslapen en vooral veel foto’s uitgezocht! De tijd ging nog snel voorbij eigenlijk.. genoeg stof tot nadenken en nagenieten namelijk. De big girls hadden als verrassing namelijk ook nog een filmpje voor me gemaakt die ik op Dubai kon bekijken, superleuk!
En toen weer in Nederland.. biijjna weer bij familie, nog 1 schuifdeur te gaan én een koffer. Het wachten op de bagage lijkt dan nog wel uren te duren. Maar daar was ie, mn zwarte koffer in het plastic, met fleurige lintjes. En toen de schuifdeuren open gingen (wat ik al zo vaak vanaf de andere kant had gezien) waren daar pa en ma! Maar hoe gek.. alsof ik ze gisteren nog gezien had, al die maanden vielen weg! Toch was het ook even de confrontatie met de werkelijkheid dat deze Afrikaperiode ook wel definitief voorbij is, dat kwam ook wel even binnen.
De terugweg was genieten! Wel wennen om weer rechts op de weg te zitten, maar hoe heerlijk ontzettend groen is alles hier!!! Wauw, en zoveel blaadjes aan de bomen. En de bloementuinen, hortensia’s.. alle kleuren: genieten! En lange zomeravonden, ik was ook alweer vergeten hoe dat was. Ik kan je zeggen dat het dubbel genieten is als je ineens in die lange avonden terecht komt en er niet langzaam in groeit.
Een warm welkom heb ik hier ervaren, met slingers en de appeltaart zoals alleen mijn moeder die kan maken!
Ondertussen heb ik al heel wat mensen weer gezien en gesproken en het doet me goed om te ervaren dat ik weer welkom terug ben! Dankjewel allemaal daarvoor.
Nu breekt voor mij de tijd aan van fotoboeken maken, verhalen vertellen en m’n gewone leventje hier weer oppakken!
Dit was dan ook mijn laatste blog en ik wil jullie nogmaals bedanken voor al het meeleven!!
Lieve groet vanuit Nederland,
Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
