M'n eigen plekje vinden
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
24 Maart 2016 | Zuid-Afrika, South Africa
Afgelopen zondag hebben we ’s avonds onze eerste Afrikaanse kerkdienst meegemaakt. De kerkdiensten ’s ochtends zijn in het engels. Dit is een soort evangelische dienst vlakbij Goeie Hoop. Hier gaan alle kinderen mee naar toe, behalve de allerkleinsten. ’s Avonds gaan we met de vrijwilligers naar ‘die Gereformeerde kerk’, dat is meer een dienst zoals we gewend zijn. Een organist voorin de kerk die de psalmen meespeelt, dezelfde liturgie als bij ons. En ik moet eerlijk zeggen dat ik tijdens de dienst vorige week best even moest slikken, omdat ik besefte dat ik de gemeente thuis best mis. En dan vooral het idee dat ik komend half jaar niet terugkom. Daarom heb ik bedacht dat ik het fijn vind om voortaan op zondagmiddag voor mezelf een dienst uit Nederland te luisteren als dat uitkomt. Tijdens de dienst op zondagavond hadden we een lijdenspreek en het was eigenlijk maar goed dat we die hadden, omdat ik merk dat je hier zo opgaat in het leven van alledag en ik mijn oriëntatie van tijd en plaats redelijk kwijt ben af en toe. Daardoor is het besef van de lijdenstijd er ook niet altijd. Het is heel anders dan hoe ik in Nederland naar Pasen toeleef. Komende week zullen we ons tijdens de Bijbelclub, maar ook op Goeie Hoop gaan richten op Pasen, in de verhalen en in het knutselen. De oudere kinderen bereiden trouwens een dans voor op een paaslied (heel gaaf om te zien wat muziek hier trouwens doet met de kinderen) en zullen deze ook opvoeren tijdens onze paasviering.
Vanaf vorige week heb ik zelf ook meegedaan met de bijbelclub. Vorige week was het vooral meekijken. Op maandag hebben dus altijd een kleine en een grote bijbelclub na elkaar. Bij de grote club zijn we na het verhaal naar een speelveldje gelopen om daar spellen te gaan doen. Het verhaal ging over Noach, dus een van de spelletjes was ‘schipper mag ik overvaren’. Van tevoren op internet gezocht of dat liedje ook in het Afrikaans vertaald is, maar onvindbaar. Het was dus best even spannend of ze dat gingen leren in zo’n korte tijd (met het Nederlandse liedje op z’n Afrikaans uitgesproken :D ). Toen bleek tijdens het spel dat ze het gewoon al kenden … waarschijnlijk dankzij Nederlandse voorgangers, haha. Wat ik trouwens het heerlijkst vind aan de Bijbelclub (maar ook gewoon op Goeie Hoop) is zingende kinderen. Wat kan ik daarvan genieten zeg! Wat ik hier vooral zie zijn óf kinderen die niet zingen, óf kinderen die écht vol overgave en met glimogen zingen. En van die laatste groep.. daar krijg ik nog steeds kippenvel van! Gaaf trouwens ook, want op de Bijbelclub van dinsdag waren er 5 kinderen, maar er kwam geluid uit voor 25 kinderen.
Die 5 kinderen is trouwens ook nog wel een verhaal apart. Elke dinsdag hebben we bijbelclub in Temperance Town, dat is een wijkje hier bij Gordon’s Bay. De kinderen weten dat we om half 4 beginnen, maar op dat tijdstip is er eigenlijk maar 1 kind. Om 10 over 4 kwamen er nog 4 kinderen en dus konden we de bijbelclub nog afsluiten met 5 kinderen. We hebben geprobeerd duidelijk te maken dat we ook echt om half 4 willen beginnen en deze week waren ze netjes op tijd. Eerlijk gezegd een beetje boven mijn verwachting :- )
Deze keren hebben we het lijdensverhaal behandeld. Het valt me op hoe weinig bijbelkennis de kinderen hier hebben en dat slechts de helft van de kinderen weet wat pasen is. De basis en het belangrijkste deel uit de bijbel… wat dat betreft besef ik hoe rijk het is dat de kinderen bij ons op de zondagsschool zo jong al zoveel weten! Het was ook echt een eye-opener voor me om het verhaal nog interactiever te vertellen en ook echt de vertaalslag te maken, omdat kinderen die kennis zelf nog niet hebben (ook de kinderen van 10 jaar en ouder niet).
Vorige week heb ik ook de eerste keer zelfstandig homeschooling gegeven. Dit houdt in dat je een ‘klasje’ hebt met de kinderen tussen 6 en 10 die niet naar school gaan, en dat je ze op Goeie Hoop zelf les gaat geven. Elk kind heeft een eigen map met werkbladen en je ondersteunt ze met het maken van hun sommen enzo. Ik sta steeds weer verbaasd van het lage niveau van de kinderen. Het is voor mij echt nog een zoektocht hoe ik de kinderen in moet schatten. Sommige (vooral nieuwe) kinderen praten zo weinig, of praten slecht engels, waardoor je ook niet goed weet wat erin zit. De eerste keer homeschooling was voor mij dus ook best spannend. Ik kende de kinderen nog niet zo goed, wist hun niveau niet goed en de activiteit was redelijk nieuw voor mij. Andersom kennen de kinderen mij ook niet. En ja, ik had dus al verwacht dat ze zouden uitproberen waar mijn grenzen liggen. Heel bijzonder om te merken hoe een ‘machtsstrijd’ met een kleine jongen uit kan lopen op een soort vertrouwensband. Eerst slaan, bijten, aan oorbellen trekken, maar vervolgens vragen of ik mee kom spelen. Tsjah, in die zin in het intensief maar ook heel waardevol om te investeren in de kinderen.
Het investeren in de kinderen gaat ook heerlijk tussen de activiteiten door. Bijvoorbeeld door een uurtje mee een balletje te trappen op het voetbalveld, of ‘schipper mag ik overvaren’ te spelen met de kleine kinderen. Tijdens het spelen merk je het verschil in de cultuur ook wel echt. Als er iemand niet actief meespeelt wordt diegene uit het spel gehaald en mag niet meer meedoen. En als iemand huilt omdat ‘ie geblesseerd is ofzo dan wordt er geen aandacht aan geschonken, tenzij iemand blijft huilen.. dan krijgt ‘ie een berisping. Dat is wel even anders dan hoe ik het gewend ben.. Huilen roept in Nederland gelijk troost op, hier gaat dat net even anders. Ik merk dat ik daar erg over na aan het denken ben. De manier van benaderen van kinderen hier. De kinderen worden erg strak gehouden, ook aan de manier van communiceren merk ik dat. Soms bijna zoals we in Nederland tegen een hond praten. Ik weet niet goed of het echt de cultuur is, of dat het meer de manier van doen is in een crisisopvang met kinderen die geen discipline en regels kennen binnen een veilige setting. Toch roept het woord veiligheid voor mij ook geborgenheid op en dat merk ik hier anders ofzo.
De ‘korte benadering’ merkte ik ook toen ik (na een dag zelf uitvogelen) ik mee ging kijken hoe de kinderen hier eten en naar bed gaan. Tijdens het eten wordt er bijvoorbeeld geen woord gezegd en in twee woorden wordt gezegd welke taak de meiden hebben na het eten. Na het eten moet iedereen hier namelijk zijn/haar taak uitvoeren. Voor mij is het eetmoment juist een gezellig moment op de dag, ideaal om eens bij te praten (of elkaar beter te leren kennen). En de taken zijn niet leuk, dus zou ik proberen om er nog wat leuks van te maken door het zingend te doen ofzo.. ;- )
In het begin riep de Afrikaanse manier van werken bij mij vooral weerstand op, maar nu ook vragen. De manier van relativeren hier lijkt soms best heel hard. Maar de cultuur in de Townships (krottenwijken) is waarschijnlijk ook erg hard en dan moeten de kinderen ook voorbereid worden voor het leven in deze cultuur. En dan vraag ik aan mezelf: Hoe respectvol is het om te denken dat de manier waarop de social workers hier werken niet de goede manier is. Ik merk dat ik aan het zoeken ben naar hoe ik aan kan sluiten op de manier van werken hier, maar dat ik ook mezelf kwijt kan in het geven van liefde naar de kinderen op een zachte manier.
Op vrijdag 18 maart begon hier de paasvakantie van twee weken. Een feestdag hier, net als in Nederland.. De verjaardag van pa die ik miste. Toch een beetje een vreemd idee en gevoel als je bedenkt dat je hier druk bezig bent met het rijden naar scholen en thuis je familie bij elkaar zit om de heerlijke appeltaart van m’n moeder te eten ;- )
Maargoed, de vakantie begon dus en dat betekent hier ook dat alle kinderen hier hun rapport krijgen. Voor sommige kinderen moet je dan zelf naar school om dat rapport te halen en anderen krijgen het rapport zelf mee. Wat wel heel bijzonder is hier, is dat de kinderen dan ’s ochtends gewoon om 8 uur op school moeten zijn en vervolgens moeten wachten tot ze hun rapport krijgen en dan weer naar huis kunnen. Sommige kinderen hadden dan ook verteld dat ze om 9 uur alweer klaar waren. Aangezien ik op de schoolroute stond, stond ik netjes om 9 uur bij het hek, maar alles zag er stil en verlaten uit. Het hek van de school is hier dan trouwens ook wel echt een hek-hek, goed beveiligd in ieder geval. Dus ook geen idee waar ik naar binnen kon om iemand te vragen hoe laat de kinderen klaar zouden zijn. Na 20 minuten ben ik toch maar weer terug gereden naar Goeie Hoop en een uur later weer terug op school bleek dat ze om kwart over 10 wel ongeveer klaar zouden zijn. Toen ze om half 11 bij me in de auto zaten vroeg ik wat ze op school hadden gedaan. Niks bleek.. totdat ze hun rapportuitreiking hadden.
Vorige week had ik samen met Marjolein en Eline een vrije dag. Dat zal na de vakantie trouwens niet meer zo zijn. Dan werken we 5 dagen met z’n zessen en hebben we op zaterdag gezamenlijk vrij. Het is anders praktisch bijna niet haalbaar om alle schoolroutes en activiteiten op Goeie Hoop te combineren met 3 vrijwilligers. Maargoed, onze vrije dag..
We hadden Robbeneiland op onze planning staan voor die dag, omdat iedereen dat toch wel gezien moet hebben die in de Westkaap verblijft.. Het was me trouwens ook al echt aangeraden in Nederland. Toch was het best nog even spannend of we er ook echt zouden komen die dag. We moesten namelijk van tevoren de boot reserveren en vooraf betalen. Om 13:00 zou onze boot vertrekken en de Nelson Mandela Gateway zou tien minuten van tevoren sluiten. Nu ligt Gordon’s Bay op 30-40 min rijden bij Kaapstad vandaan. Dus vertrokken we voor half 12, maar wat denk je..? Een grote file door wegwerkzaamheden en om half 1 waren we nog maar halverwege. Dan maar bellen of we onze tocht misschien konden verzetten naar een boot later. Nee hoor, dat is niet mogelijk, annuleren evenmin, dan bent u uw geld kwijt mevrouw, dus doe goed uw best om de boot alsnog te halen. Hmm, dat was best heel spannend. Nog geen 5 min later zagen we een vrouw met een oranje veiligheidshesje zwaaien met een oranje vlag. En dat betekent…. wegwerkzaamheden. Of nou ja, dat ze op de weg bezig zijn in ieder geval. Want echt sprake van wegwerkzaamheden zoals bij ons, was er niet. Wel liepen er drie mannen met een prikker vuil te rapen langs de weg. Dat was de reden van onze file… Veel tijd om mezelf erover te verbazen had ik niet, want de file loste op en we konden snel (!) verder richting Kaapstad. Rennend vanaf de parkeergarage naar de haven en just in time, arriveerden we bij het verzamelpunt van de ferry. Met de 29 graden Celcius van die dag zorgde dat wel voor wat zweetdruppels.. Gelukkig hadden we nog 20 minuten om bij te komen voordat onze boot uiteindelijk vertrok.
En toen een tocht op het water… heerlijk zeg! Dan vaar je zomaar ineens op de oceaan met schitterend uitzicht op de Devil’s Peak, Tafelberg en Lion’s Head, de drie bergen als ‘logo’ van Kaapstad. Op de terugweg zagen we tijdens onze boottocht ook zeehonden en dolfijnen zwemmen. Feels like a movie :- ) Op het eiland zelf hebben we de gevangenis bezocht waar Nelson Mandela 18 jaar heeft gezeten en ook de werkplaats (steengroeve) van de gevangenen. Verder nog een tour over het eiland waar nu nog steeds ruim 200 mensen wonen.. een soort Delwijnen dus :- ) Alhoewel ik de ‘gids’ in de gevangenis niet goed kon volgen was het toch wel indrukwekkend om te zien en te bedenken hoe de situatie daar op het eiland geweest moet zijn voor alle groepen demonstranten die gevangen genomen werden op Robbeneiland.
Toen we weer terug waren in Kaapstad hebben we heerlijk gegeten. Een écht sparerib van de braai.. wauw, dat was echt de lekkerste die ik ooit op heb! Een hele pan vol heerlijk vlees met frietjes voor de prijs van een frietje met snack bij de friettent in Nederland.. Al moet ik er wel bij zeggen dat de hoeveelheid groente ook hetzelfde is als bij de snackbar.
Op de zaterdagochtend had ik weer de taak om samen met Judith voor het eten te zorgen voor heel Goeie Hoop (50 personen). Macaroni dit keer, na de spaghetti van de week ervoor. Zelfs al was het pas de tweede keer, we lijken er al meer handigheid in te krijgen. De volgorde van werken, de manier van ui en paprika snijden, het verdelen, de afwas.. eigenlijk ging alles wat sneller en waren we nu binnen een uur klaar met koken, excl de afwas van 20 min. De volgende keer proberen we ons eigen record weer te verbreken : -)
Na de ochtend in de keuken mochten we ’s middags weer. De aunties hadden namelijk voor die middag een bakwedstrijd bedacht voor de verschillende units. Ontzettend leuk om een beetje competitie te zien tussen de aunties onderling en de enthousiaste kinderen om te bakken. De jongens die zich helemaal omgetoverd hadden tot koks met een hollandse schort en een koksmuts, meiden die mooie bloemen hadden verzameld ter decoratie. Tot schaamte richting m’n moeder moet ik zeggen dat mijn unit laatste is geworden.. Ik heb nog wel zo geleerd dat als je cake bakt, je de oven nooit open mag doen voor de cake zo goed als gaar is en in ieder geval uitgerezen is. Nu stroomde onze browniebakvorm over en moesten we de oven openmaken om er een ‘opvangbakje’ onder te zetten. En tsjah, dan raad je natuurlijk wat er gebeurt. De cake zakt in en er blijft niks van over.. Maar eigenlijk werd het daarna pas écht leuk. Binnen een half uur moest er nog een alternatief verzonnen worden en de motivatie, het enthousiasme en de drive verdubbelde binnen twee minuten! Zo hadden we uiteindelijk nog prima scones met chocolade en slagroom om te presenteren. Ondanks onze laatste plek zat de sfeer er bij iedereen goed in en was het een hele leuke middag!
Deze week en volgende week is het dus (paas)vakantie voor de kinderen. Dat betekent dat we deze week geen schoolroutes rijden en dus veel minder in de auto zitten. De dingen die we doen zijn vooral leuke activiteiten met de kinderen als knutselen, picknicken, naar het strand, bingo (dan lijkt het trouwens net of je gewoon in Nederland bent, want daar reageren kinderen precies hetzelfde!), sporten op het voetbalveld. Maar ook plannen die niet door kunnen gaan door het weer. Het kan van heerlijk weer ineens omslaan naar herfstweer alsook andersom. Dat levert trouwens soms wel een schitterende regenboog op als bemoediging voor de dag met het lied ‘Ik zal er zijn’ van Sela in je hoofd.
Het is toch weer een heel verhaal geworden met zomaar wat ervaringen van hier.. Het is elke keer toch weer echt een paar dagen een actiepunt op mijn to-do-lijstje en ik moet er echt even de tijd voor nemen. Maar ik vind het ook heel leuk om jullie wat te kunnen laten delen in mijn ervaringen van hier! Dat scheelt me sowieso al heel wat gepraat als ik over 5½ maand weer terug in Nederland ben, maar is ook een heerlijk klankbord voor mezelf : )
Misschien moet ik ook nog even tegen mezelf zeggen dat de eerste 3 weken voorbij zijn, maar dat ik de komende 24 weken ook echt nog van plan ben om in Afrika te blijven. In de afgelopen weken heb ik namelijk al 3x gedroomd dat ik ‘per ongeluk’ naar huis ging en dat ik er dan pas in Nederland achter kwam wat ik gedaan had.. Ik ga er maar niet vanuit dat die dromen wat te zeggen hebben ; -)
De dingen die ik hier na 3 weken wel een beetje mis uit Nederland:
- Oude kaas
- Water zonder chloorsmaak
- Frisse en echt schone was
- Paprikachips
- Stoplichten met sensoren
- Toetjes
- In ieder geval 1 ons groente op een dag
Heerlijke dingen die ik er nu voor terug krijg:
- Schitterende omgeving
- Heel de dag bruine glinsterogen om me heen
- Veeeel kip
- Tosti’s
- Elke dag slipperweer
- Briefjes van 200 in m’n portemonnee ;- )
Tot over een hele tijd een mooi en goed paasweekend allemaal!
Lieve groetjes Hanneke
Postnet Suite #80
Private Bag x4
Gordon’s Bay 7151
South Africa
-
26 Maart 2016 - 14:18
Nel Jonkers:
Ha Hanneke,
Wat fijn elke keer weer wat van je te lezen.
Je gaat het best wel volhouden daar hoor!
Jullie worden wel gelijk voor vol aangezien {is natuurlijk ook zo}
voor de dingen die je moet ondernemen.
En uh niet te ver vooruit denken van nog zo en zo lang maar gewoon genieten.
Ontvang van ons de hartelijkste groeten,
Cor en Nel. -
15 Mei 2016 - 16:07
Pinquindanser 3:
Schatje! Geweldig om jouw avonturen te lezen! Keep it cool there!
Much love!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley